گروه زمین شناسی دانشگاه زنجان در مقطع دکتری تخصصی فسیل شناسی و چینه شناسی برای سال جدید دانشجو می پذیرد
به گزارش ایرنا، بک گروه تحقیقاتی در دانشگاه «دارتموت» از یک رویکرد نوآورانه برای پرداختن به این بحث که آیا برخورد یک سیارک بزرگ یا فعالیت آتش‌فشانی در ۶۶ میلیون سال پیش به انقراض دایناسورها و گونه‌های متعدد دیگر منجر شد، استفاده کردند.
این محققان در نشریه «ساینس» گزارش داده‌اند که از یک شیوه مدل‌سازی جدید که از پردازشگرهای به هم پیوسته نیرو میگیرد برای بررسی داده‌های زمین‌شناسی و آب و هوایی بدون ورودی (input) انسانی استفاده کرده اند. آنها وظیفه تحلیل سابقه فسیلی بطور معکوس را به حدود ۱۳۰ پردازشگر محول کردند تا از این طریق بتوانند رویدادها و شرایط منجر به انقراض دایناسورهای «کرتاسه-پالیوژن» (K- Pg) را مشخص کنند.
مولف اول این مطالعه از دانشکده علوم زمین دانشگاه دارتموت گفت: بخشی از انگیزه ما این بود که این مساله را بدون یک فرضیه یا سوگیری از پیش مشخص شده ارزیابی کنیم. وی افزود: بیشتر مدل ها در یک جهت به سمت جلو حرکت می کنند. ما از یک مدل چرخه کربنی استفاده کردیم تا بتوانیم در جهت دیگر حرکت کنیم و از این تاثیر برای یافتن علت از طریق آماری استفاده کردیم. وی تاکید کرد: در پایان تفاوتی نمی‌کند ما چه فکر می‌کنیم یا پیش از این چه فکر می‌کردیم. این مدل به ما نشان می دهد که چگونه به آن چیزی که در سابقه زمین‌شناختی مشاهده می‌کنیم رسیدیم.
این مدل بیش از ۳۰۰ هزار سناریوی احتمالی درباره انتشار دی‌اکسید کربن، تولید دی‌اکسید گوگرد و تولیدات زیست شناسی را در یک میلیون سال پیش و پس از انقراض K-Pg بررسی کرد و از طریق نوعی یادگیری ماشین موسوم به «زنجیره مارکوف مونت کارلو» این پردازشگرها برای مقایسه و محاسبه مجدد نتایج خود کار کردند تا زمانی که به سناریویی دست یافتند که با سوابق فسیلی موجود همخوانی دارد.
بقایای ژئوشیمیایی و ارگانیک در سوابق فسیلی بطور روشن شرایط فاجعه‌آمیز در دوره انقراض دایناسورها را ثبت میکند. هر چند تاثیرات شرایط ایجاد شده در آن زمان روشن است، اما علت این انقراض نامشخص مانده است. فرضیه‌های اولیه علت این رویداد را به فعالیت آتش فشانی نسبت داده بود، اما با کشف یک محل اصابت در مکزیک موسوم به دهانه Chicxulub ناشی از برخورد یک سیارک به قطر یک مایل، فرضیه‌های قبلی تا حدی از اعتبار افتاد. اما این دو فرضیه بعدها شروع به همگرایی و همپوشانی کردند و به نظر می‌رسد شاید در آن زمان سیاره زمین دچار فعالیت های آتش فشانی بوده و برخورد یک سیارک بزرگ هم مزید بر علت شده است. اما محققان درصدد برآمدند از طریق بررسی با هوش مصنوعی در این خصوص به نتیجه مشخصی برسند.
مدل مورد استفاده این محققان حاکی است که انتشار گازهای ناشی از فعالیت های آتش فشانی به تنهایی برای ایجاد یک انقراض گسترده کافی بوده است. این فعالیت‌ها برای مدت حدود ۳۰۰ هزار سال پیش از برخورد سیارک ادامه داشته است. این آتش‌فشان‌ها در مدت نزدیک به یک میلیون سال فعالیت خود حدود ۱۰.۴ تریلیون تن دی‌اکسید کربن و ۹.۳ تریلیون تن گوگرد را وارد جو کرده اند.
این مدل همچنین کاهش شدید در تجمیع کربن ارگانیک در اعماق اقیانوس ها در زمان اصابت سیارک را افشا کرده که احتمالا ناشی از این بوده که برخورد سیارک موجب نابودی گونه‌های مختلف حیوانی و گیاهی شده است. این مدل همچنین نشان داد برخورد سیارک موجب افزایش کربن و دی‌اکسید گوگرد نشده که نشان می دهد نقش سیارک در انقراض ارتباطی با انتشار گازها نداشته است.
در شرایط امروزی ، مصرف سوخت های فسیلی موجب ورود حدود ۱۶ میلیارد تن دی‌اکسید کربن به درون اتمسفر در هر سال شده است. هر چند این میزان انتشار زیادی است، اما هنوز باید چند هزار سال به همین شکل ادامه داشته باشد تا به سطح انتشار آتش‌فشان‌های دوران باستانی دایناسورها برسد!
Link: https://www.irna.ir/news/85304737
Link: Researchers develop new model to determine cause behind dinosaur extinction | https://www.thedartmouth.com/article/2023/10
نخستین شماره دو فصلنامه علمی پژوهشی چینه نگاری و دیرینه شناسی به صاحب امتیازی دانشگاه زنجان منتشر گردید. این نشریه علمی که بدلیل عدم انتشار نشریات دیگر تنها مجله فعال در عرصه دیرینه شناسی کشور است در اولین شماره خود 6 مقاله علمی پژوهشی (به شرح تصویر بالا) منتشر نموده است. امید است با استقبال دیرینه شناسان شاهد ژیشرفت روزافزون این نشریه و دیگر نشریات علمی کشور باشیم.
Link: https://zpaleo.znu.ac.ir
در مطالعه تازه گاوسانان بزرگ جثه میوسن پسین از منطقه دره دیمه نورآباد لرستان، گونه جدیدی از این موجودات از جنس تراگوپورتاکس معرفی شده است. این گونه جدید تراگوپورتاکس پارسی (Tragoportax perses) نام گرفته است. این نمونه فسیلی شباهت های زیادی با نمونه های فسیلی از همین جنس دارد که پیش از این از شمال آفریقا (لیبی) و شبه جزیره عربستان (بینونه امارات در ابوظبی) به نام T. cyrenaicus معرفی شده بود. این پژوهش تازه نشان داده است که نمونه های ایران و امارات و لیبی ویژگی هایی داشته اند که آنها را از دیگر تراگوپورتاکس های اوراسیا متمایز می ساخته است. از اینرو گونه جدید فوق برای این فسیل ها معرفی شده است.
این فسیل ها نشان دهنده ارتباط دیرینه مجموعه های فسیلی یاد شده با یکدیگر است و حاکی از تبادل گونه ها بین ناحیه غرب و شمال غرب ایران با نواحی آفریقایی- عربی در میوسن پسین می باشد. منطقه فسیل دار نورآباد لرستان نخستین محلی در ایران است که در آن فسیل های پستانداران میوسن پسین در منطقه ای خارج از آذربایجان در آن یافت شده است و به زون زمین شناسی زاگرس تعلق دارد.
Link: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S001669952300044X
از اواسط تابستان تا اوایل پاییز امسال حفاری سایت جدیدی از فسیل های مراغه توسط اداره محیط زیست مراغه صورت پذیرفت. رئیس اداره محیط زیست مراغه گفت: این سایت فسیلی جدید در قسمت غربی این شهرستان شناسایی شد که دارای قدیمی‌ترین فسیلهای مهره‌دار سازند مراغه و از این لحاظ دارای ارزش بین‌المللی است. این سایت با عنوان «آهق» بر اساس گزارش‌های مردمی شناسائی شد.
«غلامرضا زارع» رئیس اداره محیط زیست مراغه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا افزود: فسیلهای این سایت شامل قطعات زیادی از شاخ، جمجمه و فک زیرین گاوسانان است و با استخراج آنها، فصل جدیدی در مطالعات این منطقه آغاز میشود. وی اضافه کرد: سالم بودن قطعات فسیلی، کامل بودن اندام‌های حرکتی و استحکام بالای قطعات از ویژگیهای فسیلهای سایت «آهق» به شمار می‌رود و تاکنون بیش از ۱۵ جمجمه کامل و فک‌های متعدد زیرین از این سایت استخراج شده است.
به گفته وی طی مرحله نخست از حفاری در این سایت، فسیل ۲ خانواده با تراکم بالا شامل اسب‌ها و گاوسانان وجود داشت که در کنار آنها فسیل گوشتخواران نیز نسبت به سایر سایت‌های حفاری شده از تعدد بیشتری برخوردار است. «زارع» به اهمیت بالای فسیلهای این سایت اشاره و بیان کرد: فک فوقانی اسب، لگن گوشتخواران، دنده مربوط به خانواده فیل‌ها و جمجمه مربوط به زرافه و دیگر گاوسانان نیز از این سایت بیرون کشیده شد.
به گفته این دیرینه‌شناس، سایت «آهق» در بخش زیرین سازند مراغه قرار دارد و شناسایی این سایت و استخراج فسیلهای آن برای تعیین جغرافیایی دیرینه و تعیین سن از اهمیت خاصی برخوردار است. به گزارش ایرنا تراکم بالای فسیل مهره‌داران هفت تا ۹ میلیون ساله، منطقه فسیلی مراغه را به بهشت فسیل‌شناسان تبدیل کرده و دنیای پر رمز و راز حیواناتی چون فیل، زرافه، ببر دندان شمشیری، انواع گاوها، آهو، کرگدن و اسب را پیش‌روی دیرینه‌شناسان جهان قرار داده است.
Links
https://www.irna.ir/news/85125560
https://www.irna.ir/news/85267943
مجموعه بسیار ارزشمندی شامل 600 نمونه فسیلی، توسط آقای مهندس هوشنگ دشتبان از دیرینه شناسان باتجربه و بازنشسته معاونت اکتشاف شرکت ملی نفت ایران به گروه زمین شناسی دانشگاه زنجان اهدا گردید. این مجموعه طی بیش از 30 سال مطالعات و پی جویی های صحرایی مهندس دشتبان و عمدتا از کوه های زاگرس و نواحی ایران مرکزی و البرز جمع آوری گردیده است. از ویژگی های مجموعه اهدایی می توان به شناسایی دقیق دیرینه شناختی آنها اشاره کرد که آنها را برای اهداف آموزشی بسیار ارزشمند ساخته است. به منظور قدردانی از این عمل خیرخواهانه و خداپسندانه، ریاست محترم دانشکده علوم دانشگاه زنجان در جلسه ای با اهدای لوحی از جناب آقای مهندس دشتبان قدردانی نمودند.
پایگاه داده های فسیل پستانداران NOW (https://nowdatabase.org) از سال 1996با مدیریت پروفسور میکائیل فورتلیوس و جمعی از اساتید برجسته به عنوان شورای مشاوران کار خود را آغاز نمود. این پایگاه داده که از ابتدا با حمایت دانشگاه هلسینکی فنلاند و موسسات مختلف علمی تحقیقاتی این کشور حمایت شده است و اکنون نیز تحت حمایت موزه تاریخ طبیعی هلسینکی فعالیت می نماید، به تازگی جهت بزرگداشت 25 سال فعالیت خود همایش علمی ترتیب داد و کتاب مجموعه مقالاتی نیز به همین مناسبت منتشر نموده است که اخیرا منتشر گردید.
این پایگاه داده ابتدا مکان های فسیل دار حاوی پستانداران نئوژن در دنیای قدیم (Neogene of Old World) شامل آفریقا، اروپا و آسیا را ارائه می داد. هر مکان همراه با لیست تاکسونومی فسیل های موجود در آن مکان بصورت برخط مشخص گردیده بود. به مرور اطلاعات دقیق و جزئی از ویژگی های این فسیل ها مانند وضعیت دندان ها، اندازه و ... نیز به اطلاعات موجود اضافه شد. همچنین اندک اندک گستره پوشش این پایگاه داده شامل کل سنوزوئیک و همینطور همه قاره ها گردید (New and Old World) و امروزه اطلاعات ذیقیمتی از پستانداران فسیل اقصی نقاط دنیا را می توان در این پایگاه یافت. این پایگاه و داده های آن منبع مطالعات بسیاری در مورد تکامل مجموعه های فسیلی پستانداران در طی دوره های مختلف دوران سوم زمین شناسی بوده است و همچنان نیز فعال و رو به رشد می باشد.
نگارنده خود در طی تحصیلات دکتری چندین سال مشغول فعالیت در این پایگاه بوده و داده های زیادی از غرب آسیا، اروپا و آفریقا را در آن وارد نموده و بروزرسانی نمود. همچنین بخش مهمی از پایان نامه خود را نیز بر اساس داده های این پایگاه به انجام رسانید. متاسفانه هرچند امکان ارائه کاری شایسته درارتباط با فسیل ها و نواحی فسیل دار ایران را برای این مجموعه یادبود نیافتم، با این حال خوشحالم که با قدرشناسی پروفسور فورتلیوس نام اینجانب نیز در مقاله ای که در ارتباط با تاریخچه این پایگاه داده می باشد در این مجموعه مقالات ثبت گردیده است.
Links
https://link.springer.com/book/10.1007/978-3-031-17491-9
https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-3-031-17491-9_2
اغلب مردم گمان میکنند که دیرین انسان شناسان اغلب وقت خود را درجستجوی فسیلها دربیابان ها سپری میکنند، درحالی که این چنین نیست. محققانی که برروی تکامل انسان مطالعه میکنند معمولااغلب وقت خود را در آزمایشگاه می گذرانند و درجستجوی راههایی برای بررسی ایده های جدید بر روی مدارک فسیلی موجود هستند. حداقل بسیاری از پیشرفتهای ما در فهم تکامل انسان ازبررسی مجدد فسیلهای قدیمی موجود بدست آمده است تا کشفیات تازه.
نمونه ای از این مطالعات بررسی فسیل های چندی ازانسان ریخت ها توسط ریچموند و استریت (Richmond and Strait) می باشد. آنها تعدادی از فسیل های اولیه خوب شناخته شده که شامل اسکلت معروف لوسی (Lucy) نیز میشود را دوباره بررسی کردند. درمقایسه استخوان مچ های این فسیل ها با مچ های انسانهای مدرن و برخی دیگر از گونه های نخستی ها (primates) آنها دریافتند که حداقل دوتا از نخستین وابستگان فسیلی ما یعنی استرالوپیته کوس آفارنسیس (Australopithecus afarensis) و استرا لوپیته کوس آنامنسیس (Australopithecus anamensis) مشخصات مچ هایی را دارند که امروزه تنها درمچ های میمون های آفریقایی مشاهده میشود. این ویژگی ها خاص حرکت چهاردست و پایی نیمه ایستاده (knuckle walking) است. روش حرکتی عجیی که درآن انگشتها خم شده و وزن بدن بر روی قسمت پشتی ردیف دوم از سه ردیف استخوانهای انگشت قرار میگیرد. در مقایسه، مچ های دیگر گونه های انسان ریخت های اولیه در نمونه های مورد مطالعه، یعنی استرالوپیته کوس آفریکانوس و پارانتروپوس روبوستوس، شبیه مچ انسان مدرن میباشد که این نوع حرکت در آنها وجود ندارد.
این مطالعه بر بحث طولانی مدت مهمی که بیانگر ارتباط فیلوژنتیکی انسانهای مدرن با شامپانزه ها وگوریل ها است صحه میگذارد. مطالعات ژنتیکی نشان میدهد که شامپانزه ها و نسانها درمقایسه با گوریل ها بسیار به هم شباهت دارند. تا قبل از این مطالعه شواهد آناتومیکی نقطه مقابل این ایده بود. دیرین شناسان مدتی گمان میکردند که حرکت چهار دست و پایی نیمه ایستاده گوریل ها و شامپانزه ها بیانگر آنست که این دو گروه از میمونهای آفریقایی نزدیکترین وابستگان بهم دیگرهستند. این تناقص با مدارک مولکولی تنها از دو طریق قابل توجیه بود. عده ای از محققان گمان میکردند که ویژگی حرکت نیمه ایستاده در جد مشترک گوریل، شامپانزه و انسان وجود داشته است و به سادگی در مسیر تکامل انسانی ازبین رفته است. براساس این ایده این نوع حرکت یک ویژگی ابتدایی است که همانند ویژگیهای همگرا (convergent) چیزی درمورد فیلوژنی در اختیار ما قرار نمیدهد. نتایج مطالعه یاد شده از این ایده، که این نوع حرکت درجد مشترک انسانهای اولیه و میمونهای آفریقائی موجود بوده است، قویاً حمایت میکند و زمینه هایی رابرای آشتی مجدد شواهد مولکولی و آناتومیکی در اختیار ما قرار میدهد.
البته تکامل انسان از اجدادی با روش حرکتی نیمه ایستاده همچنان مورد بحث است و بسیاری در مورد آن تردید دارند. در این مورد در لینک دوم مطالب دقیقی ارائه شده است.
Link: https://www.nature.com/articles/35006045
Link: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/9780470015902.a0026161
ذوب شدن لایه منجمد زمین وبازار عاج ماموتها، تجارت خطرناک و جدیدی را در اعماق سیبری رونق بخشیده است. در تابستان سیبری، خورشید هرگز غروب نمی کند. در امتداد سواحل رودخانه کولیما در شمال شرقی منطقه، درختان بلند کاج و صنوبر روی تکه‌ای از گلسنگ و خزه قرار دارند. هر سال، گروه‌های مخفی از افراد به منطقه می‌روند تا به دنبال گنجی پنهان بگردند: عاج‌های ماموت‌های پشمالو که در زمین های یخی دائمی یخ زده‌اند. این کار کثیف و کمرشکن است.
گاهی اوقات آنها در دامنه‌تپه‌ها تونل‌هایی عمیق که طول آنها حتی به 60 متر یا بیشتر می‌رسد، حفر میکند. پروفسور لاو دالن، دیرینه‌شناس، از موزه تاریخ طبیعی سوئد در استکهلم، که به طور معمول از سیبری دیدن میکند تا بقایای مطالعات علمی خود را تهیه کند، می‌گوید: «این یک پدیده جدید در روسیه است. بدیهی است که خوب نیست، زیرا آنها یخ‌های دائمی را از بین می‌برند و آسیبهای بزرگی بر جای می‌گذارند.» برای به حداکثر رساندن پاداش خود، شکارچیان عاج سعی می کنند مناطقی را بیابند که تراکم استخوان ها به ویژه بالا باشد. این یک منبع ناامیدی برای دالن است، زیرا این گورستان های دسته جمعی ارزش علمی خاصی دارند. او می‌گوید: آنها نوعی تله طبیعی است که در آن ماموتها مرده‌اند است.
نتیجه این است که عاج هایی که می توانند برای تحقیقات علمی استفاده شوند در تجارت عاج گم می شوند. در دوران حیات، عاج ماموت تا 4 متر طول داشت و برای کمک به دسترسی علوفه برای علف های زیر برف استفاده می شد. امروزه آنها رکورد ارزشمندی از زندگی حیوانات ارائه می دهند. عاج‌ها علاوه بر داشتن DNA که می‌تواند برای مطالعات ژنتیکی مورد استفاده قرار گیرد، حاوی یک سری حلقه‌های رشد است، بسیار شبیه به تنه درخت. از این رو، محققان می توانند سن حیوان و همچنین بریده هایی از داستان زندگی آن را استنباط کنند. برای مثال، عاج‌های ماموت‌های بالغ در دوران بارداری کندتر رشد میکنند، بنابراین از روی عاج‌ها می‌توان تعداد فرزندان تولید شده را تشخیص داد.
گنج دفن شده
بنابراین شکارچیان عاج ها در جستجوی عاج بیشتر، زمین را تا اعماق بیشتری حفر و گاهی غارهای زیرزمینی عظیمی ایجاد می کنند. در سال 2012، دالن از مکانی با حدود 30 تونل بازدید کرد. چند سال پیش تونلی حفاری شده بود که شکارچیان عاج یک بچه ماموت را پیدا کرده بودند. دالن و تیمش می خواستند جسد ماموت را بازیابی کنند، اما در اثر گرم شدن مکرر و تابستان‌های متوالی، تونل ها ناپایدار شده بودند. جایی که دالن و تیمش در آن بودند، قبل از اینکه بتوانند ماموت را پیدا کنند، چند لحظه پس از خروج تیم از آن فرو ریخت. او می گوید: «ما پنج دقیقه تا از دست دادن جان 12 نفر فاصله داشتیم.
هیچ کس نمی داند که چه تعداد از شکارچیان زخمی یا کشته شده اند. از آنجایی که عملیات غیرقانونی است، هیچ سابقه ای نگهداری نمی شود. اگرچه داخل یک تونل جدید، سنگ سخت است، اما خطر پایین بودن سطح اکسیژن در داخل زمین و لغزش در اطراف ورودی غارها وجود داشت. با این حال، خطرناک ترین عنصر، تونل ها نیستند، بلکه آبراه ها هستند. آنها رودخانه‌های صخره‌ای از رسوبات جابجا شده کدر و پر از چوب و کنده‌های کنده شده هستند.
این فقط یک عاج نیست
علاوه بر عاج‌های ماموت، شاخ‌های یکی دیگر از غول‌های عصر یخبندان به نام کرگدن پشمالو نیز ارزشمند هستند. در ویتنام، شاخ‌ها را به صورت پودر در می‌آورند و در طب سنتی استفاده میکنند، با این باور اشتباه که قدرت درمان همه چیز از نقرس گرفته تا سرطان، مارگزیدگی و تسخیر شیطان را دارند. عاج های ماموت اما سرنوشت دیگری پیدا می کنند.
سرنوشت حدود 90 درصد از عاج‌های ماموت سیبری - بیش از 60 تن در سال - به چین یا هنگ‌کنگ ختم میشود، جایی که آنها به زیور آلات پرنقش و نگار تراشیده می‌شوند. یک عاج حکاکی شده، صدها هزار دلار برای صاحبش هزینه خواهد داشت. برخی اخلاق‌گرایانه، استدلال می کنند که عاج ماموت تقاضا برای عاج فیل را کاهش می دهد، اما برخی دیگر مخالفت می کنند که وجود عاج به هر شکلی فقط به رونق بازار کمک می کند. این بحثی است که ادامه دارد، در حالی که امروزه، فقط 400000 فیل آفریقایی در طبیعت باقی مانده است. هر سال حدود 40000 فیل به خاطر عاج های خود کشته می شوند، بنابراین این سوال باقی می ماند: آیا واقعاً محموله قاچاق دیگری از عاج ماموت ارزش به خطر انداختن جان فیل ها و شکارچیان عاج را دارد ؟
با سپاس از خانم زهرا دهقان نیری بابت همکاری در ترجمه این مطلب.
Link: https://www.sciencefocus.com/nature/meet-the-mammoth-hunters-collecting-rare-tusks-in-russia
ذوب شدن لایه منجمد زمین وبازار عاج ماموتها، تجارت خطرناک و جدیدی را در اعماق سیبری رونق بخشیده است. در تابستان سیبری، خورشید هرگز غروب نمی کند. در امتداد سواحل رودخانه کولیما در شمال شرقی منطقه، درختان بلند کاج اروپایی و صنوبر بلند روی تکه‌ای از گلسنگ و خزه قرار دارند. این یکی از آخرین مناظر بزرگ جهان است، اما زیبایی آن – به معنای واقعی کلمه – توسط یک تجارت زیرزمینی که در حال رونق است، از بین رفته است. هر سال، گروه‌های مخفی از افراد به منطقه می‌روند تا به دنبال گنجی پنهان بگردند: عاج‌های ماموت‌های پشمالو که در زمین های یخی دائمی یخ زده‌اند. این کار کثیف و کمرشکن است. آنها در چادرهای موقت می خوابند، با گوشت کنسرو شده گاو، رشته فرنگی و ودکا زندگی می کنند، و به طور غیرقانونی فعالیت می کنند و بقایای ماموت ها را از زمین با سطحی از نیروی وحشی که قبلاً دیده نشده، جدا می کنند. آنها عاج‌ها را با سود زیادی می‌فروشند و یک «تب طلا » جدید ایجاد میکنند.
سیبری پنجاه هزار سال پیش با امروز بسیار متفاوت به نظر می رسید. به جای بیشه و توندرا، منطقه از چمنزارهای سرسبز و خاک های حاصلخیز پوشیده شده بود و گله های ماموت های پشمالو در دشت های وسیع پرسه می زدند. پس از آن کم کم، در اواخر آخرین عصر یخبندان، تعداد آنها شروع به کاهش کرد. هیچ کس واقعا نمی فهمد چرا. برخی شکار(ماموتها) توسط انسان، برخی تغییرات آب و هوایی، برخی دیگر هر دو را مقصر می دانند. آنچه ما می دانیم این است که آنها 10000 سال پیش از سیبری ، و 3700 سال پیش از آخرین مخفیگاه خود - جزیره شمالی به نام Wrangel ناپدید شدند. اکنون سیبری یک قبرستان عظیم ماموت است و تخمین زده می شود که بقایای فراوانی از آنها در زمین های یخ زده Permafrost آنجا وجود داشته باشد.
با گرم شدن جهان ما، یخ های دائمی در حال ذوب شدن هستند و بقایای این غول های مدفون شده در زمین های یخ زده شروع به ظاهر شدن می کنند. گاهی اوقات، عاج ها را می توان مشاهده کرد که از توندراهای محصور در خشکی بیرون می آیند، اما اغلب در مکان هایی یافت می شوند که یخ های دائمی به طور طبیعی فرسایش می یابند، مانند سواحل رودخانه ها و خطوط ساحلی. در شهرک‌هایی که پس از سقوط کمونیسم به شهر ارواح تبدیل شدند، عاج‌های ماموت به مردم بومی منطقه راه نجاتی داده‌اند چرا که هنوز از نظر قانونی مجاز به جمع‌آوری آنها هستند.
تشخیص شکارچیان جدیدعاج یا اینکه چند نفر از آنها در حال فعالیت هستند، بسیار سخت است. سمیون گریگوریف، رئیس موزه ماموت در دانشگاه فدرال شمال شرقی در یاکوتسک، سیبری، می گوید: «تجارت عاج ماموت موضوع بسیار دشواری است. 'بیشتر شکارچیان عاج به طور غیرقانونی کار می کنند، بنابراین جلب توجه عموم را دوست ندارند.' در حالی که برخی از مجوزها برای شرکت های شناخته شده در دسترس است، اکثریت شکارچیان عاج ها بدون مجوز برای واسطه های نامشخص کار می کنند، که سپس عاج ها را به خاور دور می فروشند. گریگوریف می گوید. در حالی که مردم محلی با بیل و نیزه عاج‌ها را از تندرا بیرون می‌آورند، این شکارچیان جدید در گروه‌های تبهکاری کار میکنند و با تجهیزات صنعتی که در ایستگاه های آتش‌نشانی یافت می شوند، به سواحل رودخانه یورش می‌برند.
آنها سواحل رودخانه ها و صخره های منجمد دائمی را با فواره های آب که از رودخانه یا دریای مجاور کشیده شده اند منفجر می کنند. نیرو از پمپ‌های آب بنزینی موقت که از موتورهای ماشین های برفی و سایر وسایل نقلیه تبدیل می‌شوند، تامین میشود. توپ های تحت فشار، صخره های منجمد دائمی یخی را به دوغابی از لجن های بدبو و سنگریزه ای تبدیل می کنند که سپس به آبراهه ها باز می گردد. هر عضوی از بدن ماموتها که آزاد می شود به زمین می خورد. از آنجا که صخره های منجمد دائمی از پایان آخرین عصر یخبندان، حدود 11700 سال پیش، یخ زده باقی مانده است، بقایای آن کاملاً حفظ شده است. عاج‌ها دست‌نخورده نگهداشته می شوند ، اما بقیه چیزها - استخوان‌ها، دندان‌ها و تکه‌های عاج - دور ریخته می‌شوند و به دامان طبیعت سپرده می‌شوند که در سال های آتی، شسته شده یا از بین می روند.
با سپاس از خانم زهرا دهقان نیری بابت همکاری در ترجمه این مطلب.
Link: https://www.sciencefocus.com/nature/meet-the-mammoth-hunters-collecting-rare-tusks-in-russia
این وبلاگ تلاش دارد تازه ها و رویدادهای دیرین شناسی ایران و جهان را در اختیار علاقه مندان قرار دهد. مطالب جز در موارد بیان شده تالیف یا ترجمه مدیر وبلاگ، دکتر مجید میرزایی عطاآبادی، می باشد و استفاده از آنها با ذکر منبع بلامانع است. با تشکر از توجه شما!
